చాలా రోజుల క్రితం ఉద్యోగ రీత్యా నన్ను ఒక వర్క్ షాప్ కి ఆహ్వానించారు. . అక్కడ నేనే ముఖ్యఅతిధిని. నేనే మాట్లాడవలసి ఉంది.
అన్దరూ నేనేమి మాట్లాదతానా అని ఎదురు చూస్తున్నారు. ఎందుకంటే వేదిక మీది కంటే నేను విడిగానే అందరితో కలివిడిగా
కలిసిపోతాను. కొద్దిగా స్నేహ స్వభావం కూడా
నేను మాట్లాడాలి. అప్పుడు సందర్భం కాకపోయినా ఒక్క క్షణం నా మనసు నా ఆరో తరగతి లో జరిగినా ఒక సంఘటనని జ్ఞాపకం చేసుకుంది.
ఆ రోజు మా స్కూల్ లో ఉపన్యాస పొటీజరుగుతోంది. మా క్లాసు టీచరు నన్ను తప్పనిసరిగా ఆ పొటీ లో పాల్గొనాలని ఆర్డరు వేసారు. బహుశ ప్రతీ సారీ నేను దాన్లో పాల్గొనడానికి ఎగ్గొట్టడం ఆయన గమనించి ఉంటారు. నాలో ఉన్న బెరుకు పోయి నేను కొంతైనా పబ్లిక్ లో మాటాడ్డం తెలుసుకుంటానని కావచ్చు
అప్పట్లో నేనెంతో నాకే తెలియుడు. నాకెలాంటి ఆశయాలు కానీ, క్రియేటివిటీ కానీ, ఉత్సాహం గా దెనికీ ముందుకి వెళ్ళడం కానీ లేవు.
...i was nothing then
కానీ నేనొక్క విషయం మాత్రం చెప్పగలను నేను మొత్తానికి అంతర్ముఖిని నని దాన్ని మా టీచరు గమనించి ఆ రోజు నా కా శిక్ష వేశారేమో
ఇంక తప్పించుకోలేనని తెలుసుకుని ఒక కాగితం మీద నాకు తెలిసిన మూడు ముక్కలు వ్రాసుకుని వాళ్ళంతా వణుకుతుంటే నన్నెప్పుడు పిలుస్తారో, ఈ గండం ఎప్పుడు గట్టేక్కుతుందో అని అనుకున్టూ కూచున్నాను. గుండెలు వేగంగా కొట్టుకుంటున్నాయి. ఇంతలో నన్ను స్టేజి మీదకి పిలిచారు. నేనెక్కడికి పారిపోతానో అన్నట్టు మా సారూ నా వెంటే ఉంది నన్ను స్టేజి మిదకి పంపించి ఎదురుకుండా కుర్చీ లో కూర్చున్నారు. .నాకింకా జ్ఞాపకం ఉంది. నేనేం మాట్లాడానో నాకే తెలియదు . నాలో నేనే
గొణుక్కుని బ్రతుకుజివుడా అని బయట పడ్డాను. మా మాస్టారు నన్ను చూసిన చూపు నేనింకా మరిచిపోలేను. అయ్యో అన్నట్టు నా ఆలోచనలలో పడి నే నేక్కడున్ననన్నదే మర్చి పోయాను
ఆ రోజు మహిళా సాధికారత గురించి , వాళ్ళ జీవన ప్రణాళిక ఏ రకంగా వేసుకో వాలి, తమ పనులని ఏ విధం గా ముందుకి తీసికెల్లలి.
దానికోసం సమావేశాలకి హాజరు అయి తమ తమ సమస్యలని సమావేశాలలో ఎలా చర్చించు కోవాలి , తమ బాధ్యతని తామే తీసుకున్తూ, తమ హక్కులని తామే ఎలా సాధించుకోవాలి , .... నాలో నేను మునిగిపోయి, సబ్జెక్టు లో మున్దుకెదుతూ, నన్ను తదేకంగా గమనిస్తున్న ఒక ఆవిడని చూసాను.
మాట్లాడం ముగించి నేను కుచోగానే నన్ను ఆవిడ నాతొ మాట్లాడానికి నా ప్రక్కకే వచ్చి కూచున్నారు. తనని తను మండల ప్రెసిడెంటు గా పరిచయం చేసుకున్నారు, ఆవిడ కి మారుగా ఆవిడ భర్తగారు మండలం లో సమావేశంలో ఆమె స్తానంలో కూచుని మాట్లాడుతున్నాడు. .
తనకున్న కొన్ని సందేహాలని అదుగుతూ ఆవిదన్న మాట మేడం నేను మండలానికి ప్రెసిడెంట్ ను. మా ఆయనేమో నన్నేమి పట్టించుకోకుండా అన్ని పనులు ఆయనే చేయబట్టే. పైసలకాడ ఎమన్నా ఐతే మాట పోదా , తానె ప్రెసిడెంట్ లాకా చేస్తాడు. . ఆయనని నేనెట్ల ఆపాలేనో తెలుస్త లేదు ..దాదాపు కన్నీళ్ళ పర్యన్తమౌతూ చెప్పిందామె.
నిఇకు నువ్వు అన్ని విశ్యాలూ తెలుసుకో. ప్రజలోకి వెళ్లి మండల ప్రెసిడెంట్ అని పిలిచినప్పుడు నేనే అని నిలబడి నిఇకు తెలిసిన రెండు ముక్కలే చెప్పి అందరి సలహాలు కోరుతున్నని చెప్పు.
నిన్ను నువ్వు నిరుపించుకో , తెలిసినంతవరకే అని కాకుండా ఇంకా తెలుసుకునే ఆత్రుత కలిగిఉండు.
అంతే కాకుండా ని భార్తమిద ప్రేమకలిగి ఉంటూ భార్యగా ని బాధ్యత నెరవెరుస్తూ, బయటకేల్తే నీ వ్రుత్తి లో తన స్తానమెంతో తెలిసేట్టు చెప్పు. చేబుతునే ఆమె మొఖంలో కలిగిన మార్పుని గమనించాన్నేను. ఆమె ఆలోచించడం ప్రారంభించింది. ఆ తరవాత మళ్ళి మరో మిటింగు కి ఆ మండలానికి నేను వెళ్ళినపుడు అసలైన మండల మహిళా ప్రెసిడెంటుగారు అద్భుతమైన ఉపన్యాసం ఇస్తుంటే నాకెంతో ఆనందమేసింది. వావ్ మనల్ని మనమే inspire చేసుకోవాలి .
చేపకి యిదడం ఎవరు నేర్పించారు ? నీళ్లలోకి తోస్తే యీత అదే వస్తుంది.
No comments:
Post a Comment